25 jaar Factum!

20 maart 2023

Van vaste telefoon naar mobiel
Van papieren post naar e-mail en Whatsapp
Van bankafschriften naar digitaal bankieren
Van advertenties in de krant naar LinkedIn, Twitter etc.
Van wezenlijk contact met relaties naar tenders met algoritme gestuurde schifting

Vooruitgang?
Ik ben daar niet van overtuigd. Word ik te oud? Automatisering heeft ons veel gebracht, maar er is
tevens veel verloren gegaan. Alles moet sneller en meer. Automatisering en digitalisering zorgen vaak
voor een efficiency van bijvoorbeeld administratieve processen. Die efficiencyslag komt de bedenker
of de inrichter ervan ten goede. Echter levert het geregeld meer werkzaamheden op voor de andere
organisatie of persoon, die wordt verplicht om het systeem of een applicatie of app etc. te gaan
gebruiken, die de betreffende organisatie heeft bedacht. In de praktijk betekent dat vaak dat bepaalde
werkzaamheden worden doorgeschoven naar de volgende in de keten, of over de schutting
‘gekieperd’ worden. Niet elke automatisering en/of digitalisering is een verbetering voor alle
betrokkenen.

De afgelopen periode ben ik samen met mijn broers in de weer geweest met de mantelzorg van mijn
ouders. Het meeste van die tijd zit dan niet eens in het bieden van zorg, maar de tijd loopt weg door
de regels en de bureaucratie eromheen en het veelvuldig worden geconfronteerd met “the computer
says no”. Het systeem is leidend geworden, als jouw antwoord niet in het stroomschema, beslisboom
of belscript past, stagneert het proces en kun je niet verder, tenzij je over een antwoord liegt. Het stuit
me steeds meer tegen de borst, evenals het hokjesdenken. Ik vraag me op zo’n moment af waar zijn
we met zijn allen mee bezig?

Met beeldvorming?
Hoeveel tijd wordt er niet dagelijks besteed om de wereld in te slingeren hoe goed
je als organisatie, instantie of persoon wel niet bent, hoe onderscheidend! We zouden die tijd aan iets
wezenlijks kunnen besteden, wat er echt toe doet! Het geld dat ermee gemoeid is, zouden we kunnen
besteden aan onderwijs, zorg en veiligheid. Maar ja, dat is vast een ouderwetse gedachte. Alles lijkt
tegenwoordig al dan niet samen te vallen met beeldvorming.
Maar er is hoop! Kim Putters, voorzitter van de SER (Sociaal-Economische Raad) schreef op 12
januari jongstleden in de Volkskrant: “Het maatschappelijke model dat zich richt op materiele groei
loopt op zijn einde.” Gaan we dan echt weer oog krijgen voor de mens? Volgens hem is één van de te
nemen stappen een goede samenwerking tussen beleid en uitvoering. Dat wat er bedacht wordt, ook
uitvoerbaar is. Beleid en uitvoering, beide heb je nodig. Dat is ook mijn overtuiging. Laten we elkaar
respecteren op wat een ieder aan expertise en ervaring met zich meebrengt. Echt luisteren,
onderzoeken wat er aan de hand is, hoe kan je een probleem echt met elkaar oplossen. Beleid en
uitvoering vormen een twee-eenheid, zodat de burger er profijt van kan hebben. Laten we niet
vergeten om te checken dat wat we bedenken de burger echt ten goede komt al dan niet met het
gebruik van nieuwe technologieën.

Ontwikkelingen met automatisering, digitalisering, robotisering en het nieuwe Chat GPT, het is er
gewoon, die ontwikkelingen gaan door en daar moet ik me toe leren verhouden.

Terug naar overzicht