Afstemming gewenst: wat te doen met een lastige hulpvraag?

11 april 2022

In de wirwar van regelgeving en werkwijzen is het vaak voor de burger lastig om bij het juiste loket aan te kloppen. En als de vraag dan binnenkomt op de juiste plek, begint de puzzel voor de toegangsprofessional. Er zijn zoveel zaken waar de toegangsprofessional rekening mee moet houden. Laat staan dat de burger dit allemaal weet of begrijpt. Wat te doen als er een wachtlijst ligt en men eerst nog moet wachten totdat de hulpvraag in behandeling genomen kan worden? En wat als de passende hulpverlening een wachtlijst heeft?

Wat ik de afgelopen jaren zowel in het Sociaal Domein als in het Veiligheidsdomein heb gemerkt, is dat er veel betrokken professionals werken die allen het beste willen voor de burger. Het kind met een specifieke hulpvraag of een oudere bewoner, de professional wil hen een passende oplossing bieden op de gestelde hulpvraag. De doelgroep varieert van 0 tot 100 jaar en de passende hulp varieert van ambulante hulp tot de inzet van zware GGZ. Hierbij is de toegangsprofessional de deskundige die de hulpvraag analyseert en weet of achterhaalt wat er ingezet moet worden. Hij of zij is verantwoordelijke voor deze lastige taak.

Om het makkelijker te maken is er uiteraard beleid opgesteld. En is er een duidelijke verbinding tussen uitvoering en beleid. Als er wijzigingen in het beleid worden doorgevoerd, dan moet de uitvoering op de hoogte zijn. Liever nog, de uitvoering heeft hieraan een bijdrage geleverd. Als we deze verbinding van uitvoering met beleid nu ook nog eens zouden koppelen aan de informatie(data) die voorhanden is, dan zouden we een mooi inzicht kunnen krijgen. Een inzicht wat gebruikt kan worden voor bijvoorbeeld de begroting van de kosten, de inzet van preventieve maatregelen of het leggen van accenten op specifieke zaken. Zeker als we de verbinding leggen tussen het Sociaal Domein en het Veiligheidsdomein. Wat maakt dit dan toch vaak nog lastig? Mijn idee is dat dit enerzijds te maken heeft met, onder andere, het verschil in cultuur en de (harde of zachte) aanpak, en anderzijds het tijdsaspect, de werkdruk en de wachtlijsten. Wat overeenkomt is dat er op verschillende niveaus met de juiste bedoeling hard wordt gewerkt. En dat is zeker een mooie stap in de samenwerking.

Laten we samen de ingewikkelde puzzel oplossen, de verbinding zoeken en van elkaar leren. Hierbij de Bedoeling weer voor ogen te houden in plaats van het financiële kader en doen wat goed is voor de burger. Hoe mooi zou dat zijn?

Laraine Verbakel

Senior adviseur

Terug naar overzicht